Toevallig of niet, in de week van de werkstress, had ik er zelf last van…..
Afgelopen week heb ik me op Facebook nog zitten opwinden over de negen tips die uit onderzoek naar voren waren gekomen om het werkplezier te verhogen. Geen enkele tip was gericht op de werknemer zelf die werkstress ervaart! Terwijl de enige die echt een verandering teweeg kan brengen juist diegene is die zelf gebrek aan werkplezier ervaart! Dat heb ik zelf afgelopen week weer eens dubbel en dwars ervaren.
Naast m’n coachingspraktijk heb ik een baan van 32 uur, van maandag tot en met donderdag. Door een volle ‘to do’ lijst en regelmatig verlies van verbinding met het computernetwerk, wilde ik vrijdagmiddag thuis nog wat dingen afmaken. Helaas verbrak de verbinding op een gegeven moment weer en was ik nog niet klaar.
Weekend
Gevolg was dat het de hele zaterdag een beetje bleef zeuren in gedachten. Maar ja, ik wilde ook andere dingen doen en gewoon genieten van een vrije dag. Dat lukte omdat ik had bedacht dat ik zondag ook nog wel een paar uur tijd had om m’n werk af te maken.
Zondag kwam en begon met een privé-afspraak, dus het idee was om ’s middags nog wat te werken. Maar toen zat ik in een flow om m’n website aan te passen (ook werk, maar dan anders). Het zeurende stemmetje kwam weer opzetten. Ik besefte dat dit echt niet opschoot. Eigenlijk was ik m’n weekend aan het overschaduwen door steeds die gedachte aan wat ik nog moest doen.
Herkenbaar?
Doorbijten of accepteren
Ik moest dus een besluit nemen: er voor gaan zitten en afmaken, of accepteren dat ik het maandagochtend nog niet gereed heb. Ik keek in m’n agenda naar hoe de komende week eruit ziet. En ineens werd het me helder: de enige die druk op mezelf legt ben ik zelf! En waarom eigenlijk?
Maandag heb ik nog best een paar uur de tijd om te doen wat ik zo belangrijk vind. Ik realiseerde me dat ik me nu al zorgen maakte over dat er dan vast allerlei andere dingen op me af komen op het werk waardoor ik me zou laten afleiden. Ik heb me daarom voorgenomen om me een paar uur volledig te focussen en me niks aan te trekken van e-mails, telefoontjes en ‘vraagstukken’ van collega’s. Ik ben de enige die mijn prioriteiten kan bepalen en als ik dat niet doe, ga ik met de prioriteiten van anderen aan de haal.
Ook zag ik dat ik dinsdag een vrij rustige dag heb. Dus als maandagochtend niet alles lukt, kan ik een deel altijd nog dinsdag afronden. Het is weliswaar nog wat meer over de deadline dan m’n ideaal, maar er is nog steeds geen man of vrouw overboord.
Perfectionisme
En ik realiseerde me dat m’n perfectionisme nog in de weg zit. Anders had ik waarschijnlijk allang alles klaar gehad! Ik wil het goed doen, ik wil voorkomen dat mensen kritiek hebben op mijn werk, omdat het nog steeds een beetje als kritiek voelt op mij. Ik wil mogelijke discussies voorkomen, waarvan ik nog niet eens weet of ze komen. Oei….., ik moest mezelf dus ff coachen.
Er gaat zoveel energie verloren aan al die stiekeme onzekerheden. Ik denk ze de kop in te kunnen drukken door zo goed mogelijk m’n werk te doen. Zelfs als het m’n weekend dreigt te verpesten. Intussen groeit de hoeveelheid werk in mijn hoofd tot steeds grotere proporties. Het hooi op m’n vork was een hele hooiberg geworden!
Het hooi van je vork schudden
Ik ben dus blij dat ik vanmiddag even de tijd heb genomen om de hooivork onder de loep te nemen en vooral de onbewuste angstige gedachten over wat ik allemaal wil voorkomen. En nu ik weet waar ik onbewust bang voor was is het als sneeuw voor de zon verdwenen.
Heb jij wel eens het gevoel te veel hooi op je vork te hebben? Dat kan in je werk zijn, veel privé-afspraken, gezin, huishouden, hobby’s enz, of juist de combinatie van al die dingen. Kijk eens goed of jezelf niet degene bent die de lat zo hoog legt en waarom je dat doet. Dan kom je waarschijnlijk tot de conclusie dat je dat hooi best deels of helemaal van je vork kunt schudden of die vork gewoon even kunt laten staan.
Wil je een keer met mij sparren over hoe jij om kunt gaan met (werk)stress? Vraag dan gerust een gratis inspiratiesessie aan via deze link.
